بررسی معیارهای محوطه سازی بیرونی در طراحی و ساخت اماکن ورزشی شهری

چکیده هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی معیارهای مهم محوطه سازی بیرونی در طراحی و ساخت اماکن و فضاهای ورزشی شهری، از دیدگاه استادان شهرسازی (گرایش طراحی شهری) سراسر کشور است. روش شناسی: روش پژوهش مورد استفاده در این پژوهش، توصیفی و از نوع زمینه یابی است که جمع آوری اطلاعات آن به صورت میدانی بوده است. جامعۀ آماری تحقیق شامل کلیۀ اعضای هیئت علمی دانشگاه های دولتی سراسر کشور در رشتۀ شهرسازی (گرایش طراحی شهری) با مرتبۀ علمی استادیار و بالاتر به تعداد 37 نفر بود که از این میان بر اساس جدول تعیین حجم نمونۀ مورگان مجموعا 33 استاد به صورت تصادفی به عنوان نمونۀ آماری پژوهش انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامۀ محقق ساخته بود که پس از تایید روایی، پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ به میزان 83%، به دست آمد و با توزیع آن در میان نمونه های پژوهش به صورت ارسال به پست الکترونیکی استادان، داده ها جمع آوری شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری توصیفی مانند فراوانی، حداقل، حداکثر، میانگین و انحراف استاندارد و در آمار استنباطی از آزمون های کلموگراف اسمیرنوف و t تک نمونه ای استفاده شد. یافته ها: نتایج به دست آمده از تجزیه و تحلیل یافته ها نشان می دهد که از دیدگاه استادان شهرسازی (گرایش طراحی شهری) سراسر کشور، تمامی شاخص های محوطه سازی بیرونی مورد بررسی در این پژوهش که شامل ابعاد کالبدی، اجتماعی، فعالیتی و معنایی است، در محوطه سازی بیرونی اماکن و فضاهای ورزشی شهری مهم و تاثیر گذارند. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که اگرچه دیدگاه های ارائه شده در زمینۀ این موضوع در بسیاری از موارد واجد جنبه هایی مشترک بوده اند، اما با تثبیت اهمیت نقش های کالبدی، اجتماعی، فعالیتی و معنایی محوطه های بیرونی اماکن و فضاهای ورزشی (در قالب یک نوع فضای عمومی)، تاکید بسیار بر رویکردهای تامین امنیت، ایجاد فضاهای مناسب و کافی، امکان انجام فعالیت های متنوع و ایجاد سرزندگی و مفرح بودن در این گونه فضاهاست. واژه های کلیدی: محوطه سازی بیرونی، فضاهای عمومی، طراحی شهری، اماکن و فضاهای ورزشی.